Εν ριπή

Italian job

Kερδίσουν χάσουν οι Ιταλοί το COTY, όπως άλλωστε και το Πρωτάθλημα της F1, είναι, κατά τη γνώμη και των πλέον αυστηρών, οι μεγάλοι κερδισμένοι της χρονιάς, σε σχέση με την αυτοκίνηση. Έφτιαξαν μακράν το καλύτερο μικρό, και μάλιστα αναμένεται συνέχεια με την έκδοση Abarth, που θα εντυπωσιάσει. Aντίστοιχα, έβαλαν την καρδιά της Alfa στη σωστή θέση με την Competizione (σ.σ.: κρίμα που δε φτιάχνουν και μια 6C, ώστε να χάσουν οι Γερμανοί τον ύπνο τους), και επιτρέπουν στους «Alfisti» όλου του κόσμου να ονειρεύονται. Κρατούν ζωντανή και φρέσκια τη Ferrari 430 με τη Scuderia (σ.σ.: μείνετε συντονισμένοι, λέει...). Προσέφεραν στους «σικάτους» όλου του κόσμου -και όχι μόνο- τη γερμανικά φτιαγμένη Mazerati Grand Turismo, ένα 2+2 που κοιτά υπεροπτικά τη διθέσια Vantage και την «6άρα», ενώ προσφέρεται σε καλύτερη τιμή από την DB9, και φυσικά δε ρίχνει ούτε ματιά στην Τζαγκ ΧK, ένα σπορ κουπέ πολύ Ford. Πιο προσγειωμένα, έκαναν το Bravo να σταθμεύει δίπλα στo Golf χωρίς συμπλέγματα και να αναμένει το φιλόδοξο «308» της Peugeot φουλ στα ατού.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι συνομιλείς μαζί τους και ότι, ειδικά οι άνθρωποι της Fiat και της Alfa Romeo, ξέρουν πού βρίσκονται και πού πάνε. Με μέθοδο και πρόγραμμα. Απίστευτος τύπος αυτός ο Λούκα Ντε Μέο. Ιταλός μέχρι το κόκαλο, με εξαιρετικό στιλ και μηδέν ύφος - δε θα μας κάνει εντύπωση, αν έχει σπουδάσει στη Γερμανία κι έχει εκπαιδευτεί στην Ιαπωνία. Ό,τι σου λέει ως σκέψη-ιδέα προκύπτει. Καμία «παρόλα» του δεν είναι τυχαία. Επικοινωνεί με αφοπλιστική ειλικρίνεια, απλά και άμεσα. Ψάχνεται, ανησυχεί και δημιουργεί, χάρη βέβαια και σε ικανούς συνεργάτες. Κάποτε πήγαινες, έβλεπες, άκουγες και γρήγορα η δυσπιστία έπαιρνε θέση στον ενθουσιασμό που προσπαθούσαν να σου περάσουν. Τα τελευταία χρόνια ούτε οι ίδιοι δεν το πίστευαν. ¶λλαζαν τα στελέχη σαν πουκάμισα και πάντα έφταιγε ο προηγούμενος. Ανοικτή επιταγή από τον Μοντετζέμολο πήρε ο Μαρκιόνε (πολύ σημαντικός σύγχρονος μάνατζερ) και την αξιοποιεί περίφημα, δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Ντε Mέο και στον Mπαραβάλε, το αφεντικό της Alfa. Ο Nτε Μέο λένε πως σήμερα αναβαθμίστηκε (μακάρι...), έγινε αρχηγός μάρκετινγκ του γκρούπο και big boss τής αναγεννημένης Abarth (ακόμα ένα στοίχημα-πρόκληση), και μακάρι να μη λείψει στη Fiat. Βέβαια, ο τύπος είναι τόσο μάγκας, τόσο καθαρός, τόσο ανήσυχος και τόσο ικανός, που μπορεί από το μάρκετινγκ να κουμαντάρει όλο το σύστημα.
Όλοι τους απλοί-ικανοί άνθρωποι, τα μέγιστα εργατικοί. Χωρίς τεθωρακισμένα, μπράβους, γραμματείς με στιλ, υφάκι και τα συναφή. Το δικό τους στοίχημα έχει να κάνει με το σήμερα και το αύριο ενός κολοσσού με μοναδική ιστορία. Mιας μηχανής που μαζί της μεγαλώσαμε, αυτή ήταν η πρώτη μας φαντασίωση, και εντέλει ερωμένη. Για αυτό ίσως δεν τη συγχωρούμε, και μάλιστα ενίοτε την αδικούμε, επιδεικνύοντας και αυστηρότητα. Το πόσο καλά φτιάχτηκε το «500», το πόσο σωστά έχει σχεδιαστεί η επόμενη μέρα, ώστε να αντέξει στο χρόνο, το πόσο ανταγωνιστικό αποδεικνύεται το Bravo και το πόσο ολοκληρωμένο είναι πλέον το μεγάλο Punto, όντας σε πλήρη ανάπτυξη (σ.σ.: επιλογή μας το 120άρι, κορυφαίο στη λίστα των σχεδόν «πίτσι» με άποψη, το 150άρι με το σκορπιό και η πολεμική μηχανή, το 180άρι, με τα τρία S, που δίκαια θα χαρακτηριστεί «πιο OPC», όταν προκύψει σε δοκιμές, ειδικές και συγκριτικές), δε δικαιώνουν μόνο όσους τα έφτιαξαν, αλλά και όσους πίστεψαν πως ο γίγαντας ξύπνησε και δημιουργεί.
Οδηγείς τη Maserati Grand Turismo και είσαι ευτυχής. Θα ήθελες και κάτι ακόμα για ώρες μονές, μετά τα μεσάνυχτα, όταν θες να ψαχτείς; Σου παρέχουν και το κατάλληλο υλικό για την περίσταση: την Competizione. Tι και αν προσφέρεται υπό περιορισμό. Τόσο το καλύτερο. Να την πάρουν ει δυνατόν όσοι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί της, και όχι διάφοροι, για να «εμπορεύονται πρόσωπο» και να πείθουν τους σταθμευτές στο Γκάζι και αλλού. Αντίστοιχα, το τι προγραμματίζουν για την Alfa δε λέγεται και ό,τι γράφεται έχει να κάνει με την Junior το 2008, με την «149» το 2009, με νέους κινητήρες και με διαφορετικούς συνδυασμούς σε αναρτήσεις και συστήματα μετάδοσης, ενώ παράλληλα θα ελαφρύνουν, ώστε να γίνουν πιο Alfa, πιο Competizione, η «159», η κουπέ έκδοσή της (Brera) καθώς και η Spider εκδοχή της. Αργότερα, οι αριθμοί-κωδικοί θα δώσουν τη θέση τους σε ονόματα συνδεδεμένα και με την ιστορία του θρύλου.
H Lancia; Aς μη βιαστούμε... Μην επηρεαζόμαστε ακόμα και από ατυχείς επιλογές. Για το προϊόν τώρα, να τη δούμε τη νέα Delta, να τη δοκιμάσουμε και να τοποθετηθούμε. Μέχρι τότε, μετράμε τις βδομάδες μέχρι να προκύψουν στο χώρο στάθμευσης της εταιρείας μας (σ.σ.: συμπληρώσαμε 12 μήνες στο Κορωπί! Απόδειξη για την υγιέστατη συμβίωσή μας με τον όμιλο Λυμπέρη; Tο AUTO BILD!) τα «500άρια» σε πλήρη σύνθεση, από τους 100 έως και τους 150 ίππους του Abarth SS - και όχι μόνο. Είπαμε: Ξύπνησαν-δουλεύουν-δημιουργούν._ Σ. Χ.

Μας έφτιαξε
- Οι εξελιγμένες εκδόσεις του «500»!
- Ο θόρυβος-μουσική ραπ του κινητήρα της Competizione.
- Που η Competizione δε θα πέσει σε κακά, άσχετα χέρια.
- Η συνάντηση Κώστα Καββαθά-Λούκα Ντε Μέο.
- Η ήρεμη φάτσα του Κουν μόλις γύρισε από το Μαρανέλο. Να πηγαίνεις πιο συχνά...
- Που η Αbarth ξαναζεί, και μάλιστα βρίσκεται σε καλά χέρια.
- Το καλό Grande Punto Abarth SS των 180 ίππων.
- Που ο Mπάσο πήρε το ιταλικό πρωτάθλημα με Grande Punto S2000.
- Το 150άρι Bravo που χρησιμοποιούμε καθημερινά.
- H συνεργασία μας με τους Ιταλούς συναδέλφους-μέλη του COTY, με την ευκαιρία των επτά αυτοκινήτων της μικρής λίστας στην Ιταλία στην πίστα του περιοδικού Auto.
- Η Ferrari που κέρδισε το πρωτάθλημα Kατασκευαστών και Oδηγών στην F1.

Μας χάλασε
- Που πουλήθηκαν όλες οι Competizione. Kαμία για εμάς!
- Η νέα χάραξη της διαδρομής στο Mπαλόκο.
- Η γκρίνια του Γιαννακόπουλου, ευκαιρίας δοθείσης.
- Η ανάρτηση της 159 3.2-Τi, σε σχέση με τους μεγάλους τροχούς. Ανωμαλία!
- Που η ελληνική Fiat αδιαφορεί για τους ελληνικούς αγώνες.
- Που επέλεξαν την κ. Καγιά για πρέσβειρα της Lancia. Έλεος!

My friend...
Έτσι με αποκαλούσε ο Γιάννης Μουράτογλου-Boss, μαζί με το Χρήστο Χατζάρα της Mototech (εταιρεία που παράγει διαμάντια όπως το Drive και το ΜOTO). Eντέλει, έχασε τη μάχη κι έφυγε από τη ζωή. Τον ταλαιπωρούσε η καρδιά του, αλλά τη φρόντιζε, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Tον πρόδωσε όμως, κι έφυγε από τη ζωή, αφού δεν ελέγχθηκε τελικά η εγκεφαλική αιμορραγία που είχε προκύψει στο περιθώριο της Έκθεσης της Φρανκφούρτης. Βλέπετε, δούλευε συνέχεια στα κόκκινα ο Μουρ. Τα μέγιστα δημιουργικός και παραγωγικός, δε λύγιζε ποτέ και, παρά τα μηνύματα σε σχέση με την υγεία του, συνέχιζε να πυροβολεί, μεγαλώνοντας τη νοικοκυρεμένη Mototech, αξιοποιώντας με μαεστρία νέες ιδέες και κυρίως το καταπληκτικό, σπάνιο, ανθρώπινο δυναμικό της «αντίπαλης» εταιρείας. Είχε τον τρόπο του επικοινωνιακά. Κατάφερνε να σου αλλάζει και την πλέον απόλυτη θέση και να σε πείθει για κάτι διαφορετικό, έχοντας επιχειρήματα. Με απλά λόγια, με έντιμο τρόπο και με συναρπαστική πειθώ. Πάντα τηρούσε το λόγο του και πάντα είχες λόγους να επικοινωνείς και συναναστρέφεσαι μαζί του, αφού θεωρούσες τιμή να σε έχει κατατάξει και στους φίλους του. Λείπει ήδη στους ανθρώπους του (τα παιδιά του, τη σύντροφό του, την Ελεάννα του και τους φίλους του, όπως τον ¶γγελο, άνθρωπο που στα μάτια μας συμπεριφέρθηκε ως αδελφός του), στους συνεργάτες του (λύγισαν και τα πλέον σκληρά καρύδια...) αλλά και σε εμάς. Ανταγωνιστές στη μάχη, φίλοι -καμία σχέση με γνωστούς- έξω από τον ανταγωνισμό αλλά και συνεργάτες, αφού πάντα πάλευε και για την εικόνα του χώρου μας. Τα συλλυπητήρια εκ μέρους όλων μας στις Τεχνικές Εκδόσεις σε όλους όσους τον αγαπούν, τον τιμούν και θα τον θυμούνται για πάντα. Στη μέση μας άφησες, my friend.

Στράτης Xατζηπαναγιώτου